Εκδήλωση/συζήτηση με τη Σοφία Κολοτούρου, συγγραφέα του βιβλίου «Τα επτά πρόσωπα της κώφωσης»

ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 1ου Εσπερινού ΕΠΑΛ Περιστερίου – 7η ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Συζητάμε με τη ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ με αφορμή το βιβλίο της ΤΑ ΕΠΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΚΩΦΩΣΗΣ (Εκδ. GUTENBERG)

Πέμπτη 14  Νοεμβρίου, 8.30 μμ, στη βιβλιοθήκη του σχολείου [Κύπρου και Ψαρών, Περιστέρι]

Τηλ. Επικοινωνίας 6974438720

Για τους ακούοντες, όλοι οι κωφοί μοιάζουν να είναι ίδιοι, είναι όμως; Είναι όλοι τους μέλη μιας κοινής πολιτιστικής ομάδας; Έχουν – όπως φημολογείται – όλοι την ίδια γλώσσα, τη νοηματική γλώσσα, ακολουθούν την ίδια κουλτούρα, μοιράζονται τις ίδιες αξίες, ανήκουν στα ίδια σωματεία και στους ίδιους συλλόγους, συναναστρέφονται οπωσδήποτε μεταξύ τους; Συμπαθιούνται καν ή μήπως τους χωρίζουν άλυτα ζητήματα σε σχέση με τις ιδέες και τις απόψεις τους και μίση αιώνων; Και αν ναι, γιατί υπάρχει αυτή η αιώνια αντιμαχία μεταξύ εκείνων που μιλούν προφορικά και εκείνων που νοηματίζουν; 

Πώς δημιουργήθηκε ιστορικά αυτή η – άγνωστη στο ευρύ κοινό των ακουόντων – αντιπαράθεση και γιατί υπάρχει ακόμη, αν και παλαιότερα είχαν πει πως «ο πόλεμος των 200 ετών μεταξύ προφοριστών και νοηματιζόντων έχει τερματιστεί;». Αυτό το βιβλίο μιλάει για τους επτά διαφορετικούς δρόμους που μπορεί να ακολουθήσει ένας κωφός μεγαλώνοντας, ανάλογα με το πώς επικοινωνεί (προφορικά ή με νοηματική) και ανάλογα με τα βοηθήματα αποκατάστασης που χρησιμοποιεί (ακουστικά βαρηκοΐας, κοχλιακά εμφυτεύματα). Είναι γραμμένο ως μυθοπλασία που αφορά σε μελλοντικό χρόνο (στο 2030) και προβλέπει τις πιθανές εξελίξεις που θα έχουν συμβεί έως τότε στον τομέα της αποκατάστασης της κώφωσης.

Το βιβλίο απευθύνεται κυρίως στους ακούοντες, εκείνους που θέλουν, λόγω επαγγέλματος ή λόγω προβλήματος ακοής στο οικογενειακό και φιλικό τους περιβάλλον να εξερευνήσουν τα ενδότερα του κόσμου των κωφών, καθώς περιγράφει τα μέχρι τώρα δεδομένα του κόσμου της κώφωσης με εκλαϊκευμένο και συνάμα μυθοπλαστικό τρόπο. Ενός κόσμου που για πρώτη φορά, μέσα από τον γραπτό λόγο, γίνεται προσπελάσιμος και για το ευρύ κοινό. Η συγγραφέας πάσχει και η ίδια από μεταγλωσσική κώφωση (που σημαίνει ότι έχασε την ακοή της αφού πρώτα έμαθε να μιλάει, συνεπώς δεν γνωρίζει τη νοηματική γλώσσα) και είναι γνωστή για τις ακτιβιστικές της δραστηριότητες πάνω σε αυτόν τον τομέα, που περιλαμβάνουν πολυάριθμες ομιλίες σε πανεπιστημιακά ιδρύματα και σχολεία.

Περισσότερα για το βιβλίο της Σοφίας Κολοτούρου, μπορείτε να δείτε εδώ

 

Τα επτά πρόσωπα της κώφωσης: παρουσίαση του βιβλίου της Σοφίας Κολοτούρου στην Πάτρα 1/11/13

 

Κείμενο στήριξης του αγώνα της Σοφίας Κολοτούρου για την αναγνώριση των δικαιωμάτων των μεταγλωσσικών κωφών

“Ας χαιρετίσουμε λοιπόν όλους τους τρελούς, τους ασυμβίβαστους, τους επαναστάτες, τους ταραχοποιούς, τους αταίριαστους… εκείνους που βλέπουν τα πράγματα αλλιώς. Όλους αυτούς που δεν ακολουθούν κανόνες… Μπορεί να συμφωνήσετε ή να διαφωνήσετε μαζί τους, να τους δοξάσετε ή να τους καταγγείλετε, αλλά αυτό που δεν μπορείτε να κάνετε είναι να τους αγνοήσετε, γιατί αυτοί φέρνουν την αλλαγή… Είναι αυτοί πού ωθούν το ανθρώπινο γένος μπροστά, και αν ορισμένοι τους βλέπουν ίσως σαν τρελούς, εμείς τους βλέπουμε σαν διάνοιες, γιατί όσοι έχουν την τρέλα να πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουνε τον κόσμο, είναι αυτοί που το κάνουν.”

Η Σοφία Κολοτούρου – κατά την γνώμη μας – στον χώρο της αναπηρίας της κώφωσης αγωνίζεται κατά βάση υπέρ του ορθολογισμού και κατά του συμφεροντολογικού σκοταδισμού. Υπέρ της αδιαμεσολάβητης ζωής των κωφών μέσα στην κοινωνία και κατά της διαμεσολαβούμενης χειραγώγησης. Υπέρ της μόρφωσης και της ισότιμης ένταξης των κωφών στις κοινωνικές δομές, και κατά του εξοστρακισμού τους σε ιδεοληπτικές κοινότητες διαρκούς ανωριμότητας και εικονικής πραγματικότητας.
Η Σοφία Κολοτούρου με τις μικρές της δυνάμεις και την μεγάλη ψυχή, με το δυνατό μυαλό και την εμβέλεια της προσωπικότητας της, αγωνίζεται για το δικαίωμα της πραγματικής πρόσβασης στην ενημέρωση όλων των κωφών και ειδικά των μεταγλωσσικών. Ζητά από την πολιτεία και απαιτεί από τα θεσμικά όργανα των κωφών να ιεραρχήσουν ψηλά στην ατζέντα τους τον άμεσο υποτιτλισμό με ελληνικά των ελληνικών εκπομπών (ενημερωτικών, εκπαιδευτικών κλπ) όπως ακριβώς γίνεται σε πολλές – αν όχι σε όλες – πολιτισμένες χώρες (παράδειγμα το γαλλικό TV5 που βλέπουμε δορυφορικά και στην Ελλάδα).

Επιπλέον κατηγορείται άδικα ως πολέμιος της νοηματικής γλώσσας, γιατί όποιος την παρακολουθεί – μπορεί να ανατρέξει και στις γραπτές της θέσεις – θα ξέρει πολύ καλά ότι σε καμία περίπτωση δεν αρνείται την αναγκαιότητα της νοηματικής γλώσσας ως επικοινωνιακού εργαλείου της σχετικά μικρής ομάδας των κωφών σε κατάσταση κωφαλαλίας, που δεν εκπαιδευτήκαν σε τρόπους χειλανάγωσης και ομιλίας (εμπειρικά η με μέθοδο).

Όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποδεχτεί επινοημένες και εισαγόμενες (με ιμπεριαλιστικό και βίαιο τρόπο – αν αναλογιστούμε την κατάληξη της σχολής Μαρτίνου) θεωρίες περί πολιτισμικής υπόστασης της νοηματικής γλώσσας, που γύρω από αυτή στηρίζεται η φιλοσοφία της πολιτισμικής ταυτότητας των κωφών, ως μια ακόμα πολιτισμική κοινότητα (δίπλα στις εθνικές, φυλετικές και σεξουαλικές κοινότητες και ομάδες, που οι «Ευαγγελιστές της νοηματικής» αντέγραψαν ουσιαστικά την δομή και την φιλοσοφία τους και επέβαλαν την πολιτική ορθότητα με την δύναμη των λόμπυ).

Η κώφωση για την Σοφία Κολοτούρου (όπως και για οποιονδήποτε άνθρωπο σέβεται τις αξίες του Διαφωτισμού) είναι αναπηρία και ως τέτοια την αντιμετωπίζει. Δεν θα μπορούσε διαφορετικά και λόγω της επιστημονικής της ιδιότητας ως ιατρού αλλά και λόγω του ήθους της. Αυτό το ήθος και η πεποίθησή της, ότι έχει δίκιο στον αγώνα για τα δικαιώματα των μεταγλωσσικών κωφών, έχουν ενεργοποιήσει εναντίον της, όλες τις δυνάμεις αυτές (θεσμικές και μη) που έχουν όφελος (υλικό και ιδεολογικό) να μην αλλάξει τίποτε στο status που διαχειρίζεται την κατάσταση των κωφών σήμερα.

Με όλα τα μέσα προσπαθούν να φιμώσουν, να απομονώσουν και να απογοητεύσουν την Σοφία Κολοτούρου, ώστε και κανείς άλλος να μην τολμήσει στο παρόν και στο μέλλον να αμφισβητήσει το συμφεροντολογικό τους μεσαίωνα. Γιατί μπορεί στην Αμερική ο «Παγκούφιος Πόλεμος» να έχει διακριτά μέρη (προφοριστές και νοηματιστές), που έχουν καταφέρει να οργανώσουν τα αιτήματά τους σε όλο το φάσμα των διαφορετικών τύπων κώφωσης, αλλά στην Ελλάδα η στενοκεφαλιά, η διαπλοκή, το μικροσυμφέρον (αλλά και το μεγάλο συμφέρον) έχουν δημιουργήσει μια παθογένεια σε βαθμό καρκινώματος!

Σε αυτό το σημείο θεωρούμε ιδιαίτερα άξιο λόγου να αναφερθούμε σε μια άνευρη και ως εκ τούτου αναποτελεσματική «πασιφιστική αντίληψη» στο χώρο των μεταγλωσσικών κωφών και προφοριστών, που υποστηρίζει ότι δεν υφίσταται «πόλεμος», και ότι οι προσπάθειες διεκδίκησης πρέπει να εξαντλούνται στο savoir vivre και savoir faire των υφιστάμενων επί δεκαετίες εξαφάνισης των δικαιωμάτων τους, μέσα στην απολυτότητα της κοινότητας των κωφών. Κατά την γνώμη μας πάντα όσοι δεν διατελούν «διατεταγμένη υπηρεσία» καθ΄ υπόδειξη των «κυριάρχων», οφείλουν να επανεξετάσουν πιο ψύχραιμα και ορθολογικά τον τρόπο να αλλάξει γνώμη και στάση όλο αυτό το ιδεολογικό και συντεχνιακό κομμάτι που ηγείται των θεσμικών οργάνων.

Κατόπιν αυτού αντιλαμβάνεται κάποιος, ότι δεν είναι η Σοφία Κολοτούρου που στα καλά καθούμενα έχει κηρύξει πόλεμο ως άλλη Μπουμπουλίνα, αλλά το γεγονός μιας συντεταγμένης και διαρκούς πολιτικής εξαφάνισης της πλειονότητας των μεταγλωσσικών κωφών και των δικαιωμάτων τους, από την ατζέντα διεκδίκησης του αναπηρικού κινήματος, χάριν σεχταριστικών ιδεοληψιών και οικονομικών συντεχνιακών συμφερόντων, που ανάγκασαν την Σοφία στο όνομα της αξιοπρέπειας της και των χιλιάδων μεταγλωσσικών, προφοριστών και βαρήκοων να αντιδράσει!

Η λήξη του «Παγκούφιου» λοιπόν, πρώτα από όλα σημαίνει την θεσμική αναγνώριση των μεταγλωσσικών κωφών και προφοριστών, και ως εκ τούτου την ειλικρινή υιοθέτηση των αιτημάτων τους. Σε δεύτερη φάση μπορεί να γίνει ένας ανοιχτός διάλογος (αν δεν τον αποφεύγουν οι υποστηρικτές της θεωρίας της κοινότητας των κωφών) στην ελληνική κοινωνία για τις θέσεις και τις ανάγκες των προφοριστών και των νοηματιστών ( θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μιλήσουν ανοιχτά και να υποστηρίξουν επιχειρηματολογώντας οι ιδεολόγοι της πολιτισμικής ταυτότητας των κωφών, τις ακραίες θέσεις τους περί κωφωκτονίας, σε περιπτώσεις που επιχειρείται διόρθωση και αποκατάσταση της αναπηρίας!).

Η Σοφία Κολοτούρου αυτό που πρέπει να γνωρίζει είναι ότι δεν είναι μόνη της σε αυτόν τον αγώνα. Πολύς κόσμος κωφοί και βαρήκοοι, που σήμερα φοβούνται και αποφεύγουν να εκτεθούν, είναι ψυχικά δίπλα της και κάποια στιγμή αυτό θα φανεί.

Οι διώκτες της Σοφίας Κολοτούρου πάλι πρέπει να αναλογιστούν σοβαρά αν στην εποχή του internet και των social media μπορούν να σιωπήσουν και να εξαφανίσουν πραγματικά τον αντίλογο και την άλλη άποψη. Θα πρέπει να αναλογιστούν σοβαρά αν έχουν κάποιο τρόπο να σταματήσουν την δυναμική των βιβλίων που διακινούνται, και την δημοσίευση των άρθρων. Όλα αυτά πια υπάρχουν ανεξάρτητα από την Σοφία. Η Σοφία απλώς κίνησε την πρώτη πέτρα. Ακολουθεί η κατολίσθηση!

Τέλος θα θέλαμε να πούμε στους δυνητικούς συμμάχους της Σοφίας ότι είναι καιρός να περάσουν από το στάδιο της διαρκούς ανωριμότητας στον κόσμο των ενηλίκων. Οι χαζοανταγωνισμοί, οι παιδαριώδεις συμπεριφορές, οι φοβικές αντιδράσεις και τα γλειψίματα κατά περίπτωση στους ισχυρούς, δεν βοηθάνε ούτε τους ίδιους, αλλά ούτε και την προώθηση των δίκαιων αιτημάτων τους.

Αν χρειαστεί θα επανέλθουμε, και σε κάθε περίπτωση θα είμαστε μαζί στον αγώνα της Σοφίας, του Κώστα και όλων των άλλων, που σέβονται με έμπρακτο τρόπο την ύπαρξή τους ως φορείς αξιοπρέπειας, ανεξαρτησίας και χειραφέτησης.

Γιατί άξιοι σεβασμού της Ιστορίας είναι μόνο αυτοί που πήγαν κόντρα στο ρεύμα!

Με εκτίμηση

Ομάδα υποστήριξης των δικαιωμάτων των μεταγλωσσικών κωφών

Υ.Γ. 1) Θέματα που δεν θίχτηκαν στο παραπάνω κείμενο όπως το αποτέλεσμα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στα ειδικά σχολεία που είναι ο λειτουργικός αναλφαβητισμός μιας ολόκληρης γενιάς, η οικονομική διαχείριση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, τα κοχλιακά εμφυτεύματα και οι φορείς διαχείρισης της αναγκαιότητας να προβεί κάποιος σε εμφύτευση, και πολλά άλλα μικρά και μεγάλα που θα μπορούσε κάποιος να σχολιάσει, παραμένουν σοβαροί λόγοι να επανέλθουμε με νέο κείμενο μας.

2) Θα παρακαλούσαμε επίσης τους σχετικούς ως προς την κώφωση φορείς, που εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην συζήτηση, καλό θα είναι να ιεραρχήσουν ισότιμα και ψηλά τις ανάγκες των κωφών (και αν είναι δυνατόν των μεταγλωσσικών που είναι το καταπιεσμένο κομμάτι) και να μην στέκονται μόνο σε μια πελατοκεντρική και ιδιοτελή προσέγγιση.

* Για τη Σοφία Κολοτούρου και τον αγώνα της δείτε το επισυναπτόμενο βίντεο (με ελληνικούς υποτίτλους για άτομα με προβλήματα ακοής)

metaglossiki.blogspot.gr

 

Νέο βιβλίο της Σοφίας Κολοτούρου: Τα επτά πρόσωπα της κώφωσης

Έχουμε τη χαρά να αναγγείλουμε την έκδοση του νέου βιβλίου της ποιήτριας και ιατρού Σοφίας Κολοτούρου, ποίηματα της οποίας έχουμε φιλοξενήσει επανειλημμένα στο παρόν ιστολόγιο (δείτε εδώ). Το κεντρικό θέμα του βιβλίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gutenberg, υποδηλώνεται από τον ίδιο του τον τίτλο: Τα επτά πρόσωπα της κώφωσης.

Ας αφήσουμε όμως τη συγγραφέα να μιλήσει για το βιβλίο της η ίδια, μέσα από το σχετικό άρθρο του http://diastixo.gr.

Λέγομαι Σοφία Κολοτούρου, είμαι γιατρός και συγγραφέας και είμαι μεταγλωσσική κωφή. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο συνηθίζω να συστήνομαι σε ανθρώπους που δεν με γνωρίζουν.

Αναπόφευκτα, μόλις συστηθώ ακολουθεί η ερώτηση: «μετα- τι;»

Για τους ακούοντες, όλοι οι κωφοί μοιάζουν να είναι ίδιοι, όπως σε μας συχνά μοιάζουν να είναι ίδιοι οι Κινέζοι, οι Εσκιμώοι, οι Αφρικανοί: όταν δεν έχεις εμβαθύνει στα «ενδότερα» μιας φυλής ή μιας πολιτισμικής ομάδας, σου φαίνονται όλοι «ομοιόμορφα ίδιοι».

Είναι όμως όλοι οι κωφοί ίδιοι, είναι όλοι τους μέλη μιας κοινής πολιτισμικής ομάδας; Έχουν –όπως φημολογείται– όλοι την ίδια γλώσσα, τη νοηματική γλώσσα, ακολουθούν την ίδια κουλτούρα, μοιράζονται τις ίδιες αξίες, ανήκουν στα ίδια σωματεία και στους ίδιους συλλόγους, συναναστρέφονται οπωσδήποτε μεταξύ τους; Συμπαθιούνται καν ή μήπως τους χωρίζουν άλυτα ζητήματα σε σχέση με τις ιδέες και τις απόψεις τους, μήπως τους χωρίζουν ιστορικά μίση αιώνων; Και αν ναι, γιατί υπάρχει αυτή η αιώνια αντιμαχία μεταξύ εκείνων που μιλούν προφορικά και εκείνων που νοηματίζουν; Πώς δημιουργήθηκε ιστορικά αυτή η –άγνωστη στο ευρύ κοινό των ακουόντων– αντιπαράθεση και γιατί υπάρχει ακόμη, αν και παλαιότερα είχαν πει πως «ο πόλεμος των 200 ετών μεταξύ προφοριστών και νοηματιζόντων έχει τερματιστεί;»

Στην πραγματικότητα, όταν εξηγώ στον κόσμο ότι «μεταγλωσσική κώφωση» είναι η κατάσταση κατά την οποία πρώτα μαθαίνεις να μιλάς ως παιδί και χάνεις την ακοή σου αργότερα (δηλαδή μετά τα 4 σου χρόνια), με συνέπεια να μη χάνεις και τη δυνατότητα ομιλίας και να μη μαθαίνεις τη νοηματική

γλώσσα, με κοιτούν με έκπληξη και απορία. Δεν ξέρουν καν ότι υπάρχει σαν έννοια και σαν δυνατότητα η ύπαρξη του «κωφού με προφορικό λόγο», αν και αυτό έχει επιτευχθεί ακόμα και σε εκ γενετής (προγλωσσικούς) κωφούς με ειδικές μεθόδους εκπαίδευσης εδώ και πολλά χρόνια ή με κοχλιακά εμφυτεύματα (που μπαίνουν με εγχείρηση) την τελευταία 15ετία και στη χώρα μας.

Έγραψα αυτό το βιβλίο για να μιλήσω για τους επτά διαφορετικούς δρόμους που μπορεί να ακολουθήσει ένας κωφός μεγαλώνοντας, ανάλογα με το πώς επικοινωνεί (προφορικά ή με νοηματική) και ανάλογα με τα βοηθήματα αποκατάστασης που χρησιμοποιεί (ακουστικά βαρηκοΐας, κοχλιακά εμφυτεύματα).

Το βιβλίο είναι γραμμένο σε μελλοντικό χρόνο, αντιστοιχεί στο 2030. Η βαθιά μου πεποίθηση είναι ότι μέχρι τότε η κώφωση θα έχει γίνει «πρώην» αναπηρία, θα έχει εξαλειφθεί όπως και άλλες παθήσεις και αναπηρίες στο παρελθόν, και έτσι ως τότε οι χρόνιες διαμάχες που μας ταλανίζουν τώρα δεν θα υπάρχουν.

Αυτό το βιβλίο απευθύνεται κυρίως στους ακούοντες, εκείνους που θέλουν, λόγω επαγγέλματος ή λόγω προβλήματος ακοής στο οικογενειακό και φιλικό τους περιβάλλον, να εξερευνήσουν τα ενδότερα του κόσμου των κωφών. Τα ενδότερα που μέχρι τώρα, λόγω της διαφορετικής γλώσσας αλλά και λόγω της σιωπής γι’ αυτά τα θέματα, είναι εξίσου άγνωστα με την «απαγορευμένη πόλη» του Πεκίνου στο παρελθόν…

Είναι ένα βιβλίο χρήσιμο για γιατρούς ΩΡΛ, λογοθεραπευτές, ψυχολόγους, παιδαγωγούς ειδικής αγωγής αλλά και γονείς παιδιών με κώφωση και βαριά βαρηκοΐα. Οι Εκδόσεις Δαρδανός-Gutenberg αποφάσισαν να το εκδώσουν εν μέσω κρίσης, σαν ένα δείγμα κοινωνικής ευαισθησίας και προσφοράς σε ένα τόσο λεπτό και πολύπλοκο ζήτημα.

Γιατί σήμερα, το 2013, εξακολουθούν κάθε χρόνο να γεννιούνται περίπου 100 προγλωσσικά κωφά παιδιά στη χώρα μας και να χάνουν επίσης πολύ περισσότεροι την ακοή τους μεταγλωσσικά (στην παιδική ηλικία ή και μετά την ενηλικίωση) από ασθένειες και ατυχήματα. Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι μαζί με τις οικογένειές τους συνιστούν έναν ιδιαίτερο κόσμο, που πρώτη φορά στην ιστορία έχει όλες τις τεχνολογικές και ιατρικές δυνατότητες για να ξεφύγει από την απομόνωση και τη σιωπή.

Σας καλώ να γνωρίσετε και τα επτά πρόσωπα της κώφωσης και να ταξιδέψετε μαζί μας σε αυτόν τον μέχρι τώρα ανεξερεύνητο κόσμο. Εξάλλου, και οι επτά είναι υπέροχοι – όπως και εσείς, οι μελλοντικοί αναγνώστες τους…

Στοιχεία σχετικά με το βιβλίο από τη σελίδα των εκδόσεων Gutenberg

Περίληψη

«Αγαπητοί φίλοι που βρίσκεστε σήμερα εδώ, θεωρώ πως πλέον έχετε όλοι κατανοήσει ότι η κώφωση σήμερα, το 2030, δεν μπορεί να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά που είχε στο παρελθόν. Είμαστε εδώ μαζεμένοι όλοι όσοι αντιπροσωπεύουμε και τους επτά διαφορετικούς δρόμους που μπορούσε να έχει ο καθένας μας μεγαλώνοντας. Ας μου επιτραπεί να μας ονομάσω «τα επτά πρόσωπα της κώφωσης», μια και είμαι κι εγώ ένας από τους επτά αντιπροσώπους που ο αιώνας μας επιφύλαξε να υπάρχουν.

Ο κόσμος άλλαξε πολύ από τη δική σας γενιά. Στα δικά σας τα χρόνια, στον εικοστό αιώνα, η κώφωση ήταν μια μεγάλη αναπηρία κι ο καθένας από σας προσάρμοσε τη ζωή του ανάλογα με τις επικοινωνιακές του δυνατότητες και προτιμήσεις. Μπορώ λοιπόν να σας κατανοήσω όλους, μα σας ζητώ να κατανοήσετε κι εσείς εμάς.

Για μας η κώφωση δεν είναι πια αναπηρία. Το ίδιο –κι ακόμα καλύτερα– ισχύει για όσους είναι τώρα παιδιά και όσους θα γεννηθούν στο μέλλον. Τώρα πια οι νέοι μας είναι βαρήκοοι, οι κωφοί δεν υπάρχουν πλέον. Εσείς που γεννηθήκατε πριν από το 2000 είστε οι τελευταίοι εκπρόσωποι αυτής της αναπηρίας, της κώφωσης».

Περιεχόμενα

ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ: Τα πράγματα δεν είχαν όνομα || Κωφοί με κάπα κεφαλαίο || Η κληρονομική κώφωση || Ο ήσυχος κόσμος των χρωμάτων || Η μεταγλωσσική κώφωση || Κώφωση, μια πρώην αναπηρία || Το κοχλιακό εμφύτευμα || ΣΥΝΕΔΡΙΟ: CODA: Ανάμεσα σε δύο κόσμους || Κώφωση: ιστορική ανασκόπηση || “Το Νησί των Κωφών” || Η ολοκλήρωση του συνεδρίου || ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΌ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ: Μνήμες από το Συνέδριο για την Κώφωση στον 21ο αιώνα || Βιβλιογραφικές αναφορές

 

Κριτική παρουσίαση της ταινίας "Τώρα Εγώ"

ΑΚΣ tiiinewzfilms « Τώρα Εγώ» : Μια εικόνα από το μέλλον

του Νίκου Γεωργόπουλου

[…] Αλήθεια,πώς να περιγράψω

τη φύση όταν μ’ έχει εγκαταλείψει

και μόνο στην πρεμιέρα του φθινοπώρου

θυμάται να με προσκαλέσει καμιά φορά;

Η αλλοτρίωση της έλξης (Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ)

Δύνανται οι ερωτικές σχέσεις στο σύγχρονο αλλοτριωμένο περιβάλλον ενός καταναλωτικού ευδαιμονισμού, που αφαιρεί το «ρίσκο της λύτρωσης» από την ερωτική συνομιλία, μέσω της ευκολίας και της εμπορευματοποίησης, να δημιουργούν τα κύτταρα μιας μελλοντικής κοινωνίας με ανώτερα πολιτισμικά χαρακτηριστικά;

Δύναται η ερωτική συνομιλία δύο εν δυνάμει αλλοτριωμένων (εξατομικευμένων) οντοτήτων, που είναι δυνητικοί φορείς κυρίαρχων εξουσιαστικών αντιλήψεων και ανισοτικών στερεοτύπων, να αναδεικνύει μέσα από το βίωμα εικόνες από το μέλλον της ανθρώπινης ιστορίας;

Δύναται τέλος η πάλαι πότε ριζοσπαστικότητα της πολιτικής ορθότητας, να φαντάζει ένα παρωχημένο εργαλείο της κοινωνικής προϊστορίας, που όφειλε την αναγκαιότητά του στην «εκπαίδευση» σεβασμού της διαφορετικότητας και την οργάνωση της συνύπαρξης με το «διαφορετικό» με θεσμικούς πειθαναγκασμούς;

Τέτοια ερωτήματα προκύπτουν κατά την γνώμη μου σε μια προσεκτική αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων που εκπέμπει η νέα ταινία της ομάδας ΑΚΣ tiiinewzfilms « Τώρα Εγώ», χωρίς να υποβιβάζει και τα προφανή υπαρξιακά ζητήματα ενός «απειλούμενου έρωτα».

Στο «Τώρα Εγώ» η αναπηρία της κώφωσης (κωφό αγόρι) εντάσσεται αρμονικά, λειτουργικά και «αδιαμεσολάβητα» στην ερωτική σχέση, χωρίς να υποκύπτει στα ρατσιστικά στερεότυπα και τον οίκτο από την μια, ούτε στις επινοημένες (αυτό)γκετοποιήσεις από την άλλη. Η ταινία δεν εστιάζει στην «υπέρβαση» που εμπεριέχει η σχέση ανάμεσα σε έναν ανάπηρο και μια αρτιμελή με βάση τον κοινωνικό καθορισμό – αποφεύγοντας έτσι τον στερεοτυπικό σχολιασμό – αλλά στην ίδια την ουσία των σχέσεων σήμερα και την αλλοτριωμένη συνύπαρξη των εραστών!

Αυτή η προβολή στο μέλλον για την αρμονική ένταξη της αναπηρίας στην ζωή μας μέσα

από την ερωτική συνύπαρξη δύο νέων, που δεν εστιάζουν στα «κουσούρια» – ούτε με την διακριτική απόκρυψή τους, αλλά ούτε και με την ρεβανσιστικά δικαιωμένη έμφασή τους – είναι κατά την γνώμη μου το καινοτόμο στοιχείο στο σενάριο.

Αυτό ακριβώς το στοιχείο προβάλλει μια κοινωνία από το μέλλον του ανθρώπινου πολιτισμού, που η διαφορετικότητα του φύλου, της σεξουαλικότητας, του χρώματος αλλά και των μειωμένων ικανοτήτων λόγω αναπηρίας δεν θα αποτελεί ένα διακριτικό γνώρισμα -κατά βάση αρνητικά φορτισμένο – ούτε θα υπάρχει λόγος να «προστατευθεί» και να δικαιολογηθεί για την ύπαρξή της ως τέτοια.

Η διαφορετικότητα είναι εγγενές στοιχείο της φυσικής μας κληρονομιάς σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, και χρέος μας είναι να αποκαταστήσουμε την φυσική ισορροπία που τόσο πολύ έχει πληγεί από τις εξουσιαστικές λογικές με αποτέλεσμα τον κολασμό, τον εξοστρακισμό της σε γκέτο και την βίαιη εξαφάνιση.

Η ταινία «Τώρα Εγώ» λοιπόν με μια πιο προσεκτική «ανάγνωση» αναδεικνύει το «Εμείς», όχι με μια απλή συμβατική αποδοχή, αλλά με την βιωματική συμφιλίωση και τελική ενσωμάτωση του «Άλλου» σε μια διαδικασία αμοιβαιότητας και ανταλλαγής, που μεταφέρεται στην ταινία πολύ εύστοχα μέσω της ερωτικής πράξης! Μια ερωτική πράξη που δεν εμπεριέχει ηθικές εξιδανικεύσεις και ρομαντικές επιβεβαιώσεις, αλλά ακολουθεί την «μοίρα» της ανθρώπινης φύσης να συνυπάρχουν τα ένστικτα και τα πάθη, με τις εκλογικευμένες– και ως εκ τούτου κοινωνικά καθορισμένες – αντιδράσεις.

Αξιοσημείωτες – ως προς τους «αυτονόητους» τρόπους «εύρυθμης και αρμονικής λειτουργίας» της σχέσης ενός κωφού με μια αρτιμελή – είναι η συμβουλευτική συμβολή της Σοφίας Κολοτούρου (που είναι και η ίδια κωφή) μέσα από τις σκηνές με το κινητό ως μέσο επικοινωνίας έξω από την πόρτα (σε αντιδιαστολή με το κουδούνι), το αναβόσβημα στο φως του δωματίου ως μέσο οπτικής προειδοποίησης, ή η εστίαση του κωφού πρωταγωνιστή στα χείλη της συμπρωταγωνίστριας (χειλεοανάγνωση) όταν μιλάει, και φυσικά η συμβουλευτική συμβολή της Ιωάννας Αλεξοπούλου στην χρήση της νοηματικής γλώσσας.

Το σενάριο του Θάνου Καρβούνη πλαισιώνουν πρωταγωνιστικά οι ταλαντούχοι και πολύ όμορφοι ηθοποιοί Izabella Fulop και Κωνσταντίνος Ραφαηλίδης, ενώ τους ρόλους των «αντικειμένων της εκδίκησης» μοιράζονται η Νανά Νάτσικα και ο Πάνος Ιωαννίδης. Την μουσική «υπογράφει» ο Σπύρος Γραμμένος, το design της αφίσας η Δανάη Κιρλή, το μοντάζ ο Άρης Καπλανίδης και το μιξάζ ο Alex Καπογιάννης.

Σημείωση: ευχαριστούμε θερμά το φίλο και συγγραφέα του κειμένου, Νίκο Γεωργόπουλο, που μας το εμπιστεύτηκε. Ποιήματά του μπορείτε να δείτε σε  παλαιότερες αναρτήσεις του Κόκκινου Τύπου.

1. της Ζωής μας οι Εραστές δεν λησμονάνε…και ούτε ξεχνούν της Γης οι Κολασμένοι
2. Ανυπότακτη ποίηση:…δουλειά μας η όρθια στάση του κορμιού…
3. Ανυπότακτη ποίηση:…και όταν το πλήθος γίνεται ποτάμι…
4. Η ανατρεπτική ποίηση συναντιέται με το low bap
5. Ανατρεπτική ποίηση: Τα “Ανυπότακτα Στοιχειά” του Νίκου Γεωργόπουλου
6. Πτώση