Δεκέμβρης 2013
(Γυμνοί από φτιασίδια)
Τη φώτισαν, τη στόλισαν, φτιασιδωμένη, βαθιά κρυμμένη, να πονά.
Χωρίς φωνή, μόνο σιωπή, πληγές σπαρμένη, χρόνια προσμένει, ξαγρυπνά.
H Αθήνα πληγωμένη τους στολισμούς πετά,
τη φορεσιά της σκίζει, τη γύμνια της κοιτά.
«Αφήστε με», ουρλιάζει, «δεν έχω εγώ γιορτή,
τούτη η μάσκα στάζει ξεφτίλα και ντροπή».
Σιχάθηκε, τινάχτηκε. Βαθιές ρυτίδες στάξαν ελπίδες σα θεριά.
Νικήθηκε, μ’ αρνήθηκε μασκαρεμένη, ευχές δεμένη, να γερνά.
Τα χέρια της ανοίγει, τραντάζεται η γη.
Στην αγκαλιά της κλείνει της φτώχειας τη σιωπή,
φιλάνθρωπες κυρίες σαν σέρνουν τη γιορτή,
με χνώτο ποτισμένο του αίματος οσμή.
Το κρύο που ακονίζει τα δόντια του ξανά,
τις χαρτονένιες κρύπτες των άστεγων τρυπά.
Γέροντες στα σκουπίδια ψωμί αναζητούν,
τα τρωκτικά στα ρείθρα μ’ ελπίδα τους κοιτούν.
Ζητιάνοι πεταμένοι στων δρόμων τη βουή,
νέφη αιθαλομίχλης σκεπάζουν την πληγή.
Ξεκλείδωτες ταράτσες, φριχτοί φωταγωγοί,
σκοινιά θηλιές πασχίζουν κι οι κρόταφοι στιλπνοί.
Ρακένδυτοι εργάτες βορά σε αφεντικά
που μαύρη οχιά σαν θρέφουν, στα μάτια τα κοιτά.
Στρατόπεδα χωνεύουν ζωές μεταναστών,
η σβάστικα ανασαίνει στη μήτρα των αστών.
Κυλά στη Δηλιγιάννη σαπίλα και βρωμιά,
η αυγή γίνεται νύχτα, σκοτάδι και σκουριά.
Απ’ τα έγκατα της Μέρλιν ξεχύνονται ρωγμές,
την Μπουμπουλίνας σκίζουν γερόντισσες κραυγές.
Χωρίς σιωπή, μόνο φωνή. Στη νύχτα δίνη που ξαναδίνει το σκοπό.
Φως έσταξε, σαν έψαξε της πάλης χνάρια, λαού, σημάδια, ζωντανού.
Τα χέρια της ανοίγει, τραντάζεται η γη.
Στην αγκαλιά της κλείνει της φτώχειας την οργή.
Ουλές κόκκινης μνήμης στους δρόμους της μετρά,
καίγοντας τα στολίδια, στην πλάτη της καρφιά.
Τις τρύπες απ’ τις σφαίρες στους τοίχους ψηλαφεί,
συνθήματα από αίμα στο στήθος της ζωή.
Δεν μάτωσε από φόβο κι όρκο παλιό κρατά,
γυμνή από φτιασίδια να ορμήσει στη φωτιά.
Ξημέρωσε, μάς ένωσε. Βαριανασαίνει και περιμένει τη φωτιά.
Υπεραστικοί
Δεκέμβρης 2013
Category Archives: Μουσική
"Δεκέμβρης 2013 (Γυμνοί από φτιασίδια)"
Το "Μεγάλο μας τσίρκο"
Το “Μεγάλο μας τσίρκο” του Ιάκωβου Καμπανέλλη παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 1973 στο θέατρο Αθήναιον με τους Τζένη Καρέζη, Κώστα Καζάκο, Διονύση Παπαγιαννόπουλο, Τίμο Περλέγκα, Χρήστο Καλαβρούζο κ.α.
Τα τραγούδια έγραψαν ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και ο Σταύρος Ξαρχάκος και τα ερμήνευσε ο Νίκος Ξυλούρης.
Τα σκηνικά επιμελήθηκε ο Ευγένιος Σπαθάρης και το έργο σκηνοθέτησε ο Κώστας Καζάκος.
Τα τραγούδια και ένα μεγάλο μέρος της παράστασης ηχογραφήθηκαν το Νοέμβρη του 1973.
Πολιτικοποιημένο hiphop στην εποχή της κρίσης
Eni-D (Productive) και Αόρατο Εχθρό (Μηδέν Αρνητικό) να βάζουν φωτιά στα μικρόφωνα.
Για παραγγελίες στέλνετε mail με τα στοιχεία σας(όνομα, επίθετο, διεύθυνση, τηλέφωνο) στο apotakato@hotmail.gr ή επικοινωνείτε μέσω facebook.. Οι παραδόσεις για Αθήνα και Λάρισα μπορούν να γίνουν χέρι-χέρι, ενώ σύντομα θα ανακοινωθούν και σταθερά σημεία διάθεσης.
Αντιφασιστικό τραγούδι του Σπύρου Γραμμένου: "Στη Χώρα Των Λωτοφάγων (Ο Παππούς)"
Στη Χώρα Των Λωτοφάγων (Ο Παππούς) – Σπύρος Γραμμένος – 5ο Ziria Music Festival “Νίκος Δόικας” 30-08-13 – Video by Pic_Assos
Τζίμης Σταρίδας: Τρομπόνι
”Στη Χώρα Των Λωτοφάγων (Ο Παππούς)”
Στίχοι: Σπύρος Γραμμένος
Μουσική: Σπύρος Γραμμένος
Λάντζα στην Αμέρικα
Στην Γερμανία εργάτης
Tα μάτια σου τα γέρικα
Πληγές μιας βόλτας σκάρτης
Θυμάμαι έναν παππού να λέει ιστορίες
Κρατώντας μες στα χέρια του παλιές φωτογραφίες
Πως έφυγε στα είκοσι πήγε στη Γερμανία
Δούλευε σ’ εργοστάσια κοιμότανε στα κρύα
Πως έφτασε λαθραία ως την Αμερική
Να μένει σε ένα υπόγειο μαζί με άλλους δέκα
Γνώρισε όλους τους λαούς που υπάρχουν στη γη
Απ’ το Κονγκό τη Σαϊγκόν τ’ Αλγέρι και τη Μέκκα
Λάντζα στην Αμέρικα
Στην Γερμανία εργάτης
Tα μάτια σου τα γέρικα
Πληγές μιας βόλτας σκάρτης
Και είχε να μου λέει να χιλιάδες ιστορίες
Για υπόγειους τεκέδες για στέκια γι αλητείες
Πως πέρασε τα χρόνια του και φύγανε τα νιάτα
Πως τα λιμάνια πέρασε και πόσα έπλυνε πιάτα
Τον είδα αρκετές φορές πλατεία Βικτορίας
Εκεί όπου τον γνώρισα τ’ απόγευμα μιας Τρίτης
Τα ενενήντα κόντευε και λόγο ευγενείας
Σίγουρος είμαι πως ποτέ δεν ήτανε αλήτης
Πάνε δυο χρόνια που έφυγε μα εγώ δεν θα ξεχάσω
Τις ιστορίες του πάππου που τον ελέγαν Τάσο
Πως είχε πάντοτε μαζί φάει και λίγες παστές
Κι έλεγε για τ’ αδέρφια μου εδώ τους μετανάστες
Σε ξένα μέρη άγνωστα
Σε γράφανε σε λίστες
Τώρα κοιτάς τα άρρωστα
Τα εγγόνια σου φασίστες
"Μια απάντηση": Η πρώτη αντιφασιστική συλλογή είναι γεγονός


Δελτίο τύπου για τις συναυλίες του Ηλία Ανδριόπουλου στη Μικρή Επίδαυρο
όμορφων τραγουδιών του, που μέσω αυτών καταγράφεται μία πορεία τριάντα πέντε ετών του συνθέτη, στην ελληνική μουσική.
Μανόλης Αναγνωστάκης: Το σκάκι
στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
τραγούδι: Γεράσιμος Ανδρεάτος
Το σκάκι
Έλα να παίξουμε
Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου
Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη
Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη
Θα σου χαρίσω τους πύργους μου
Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου
Έχουν πεθάνει από καιρό πριν από μενα
Όλα, όλα και τ΄άλογά μου θα στα δώσω
Όλα, όλα και τ΄άλογά μου θα στα δώσω
Μονάχα ετούτο το τρελλό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σ΄ένα χρώμα να πηγαίνει
δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρος τις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις
Έλα να παίξουμε
Κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου
Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω;
Τραβάνε μπρος σκυφτοί δίχως καν όνειρα
Όλα, όλα και τ΄άλογά μου θα στα δώσω
Όλα, όλα και τ΄άλογά μου θα στα δώσω
Μονάχα ετούτο το τρελλό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σ΄ένα χρώμα να πηγαίνει
δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρος τις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις